Gmach Teatru Wielkiego usytuowano w części placu Henryka Dąbrowskiego, przy którym krzyżują się ważne arterie komunikacyjne miasta: ulica Narutowicza i Sterlinga. Zapewniają one dojazd z kierunków północ-południe, wschód-zachód oraz mają bezpośrednią łączność z dworcem kolejowym i autobusowym. Przed teatrem ułożono kamienną płytę placu spacerowego z parkingami samochodów i zieloną enklawą utworzoną z części dawnego drzewostanu. Od frontu budynku duża, nowoczesna fontanna. Ma kształt dwóch morskich fal. Tworzą one nieckę o długości 35 m. i szerokości 7 m. Woda jest podświetlana i dodatkowo zsynchronizowana z muzyką z fragmentów muzyki poważnej. Tryska z 272 dysz sterowanych przez komputer. W wyborze utworów muzycznych pomagał Teatr Wielki. Stacja obsługi fontanny znajduje się w jej podziemiach.
Budowa Teatru zaczęła się w roku 1949, a została ukończona 18 lat później, w 1967. Architektami byli: Witold i Józef Korscy oraz Roman Szymborski. Został zbudowany w stylu socrealistycznym. Budynek Teatru Wielkiego jest drugim pod względem wielkości gmachem operowym w Polsce i jednym z największych w Europie. Duży 46-cio metrowy gmach obłożony płytami z piaskowca o złotawym odcieniu. W dolnej części podcienia składające się z 14 filarów w kształcie prostopadłościanów, łączą się one z głównym wejściem i hallem kasowym. Nad nimi, około 5m nad terenem, szeroki pas muru z fryzem dzieła prof. Jerzego Bandury, rysowany jako współczesna reminiscencja antycznych wzorów (pegazy, konie, postacie ludzkie i inne elementy dekoracyjne).W środkowej części fryzu umieszczone zdjęcia z przedstawień.
Powyżej wysoki, wielokondygnacyjny, kolumnowy portyk (część budynku na planie prostokąta z jednym lub kilkoma rzędami kolumn, które wspierają dach). Składa się z 14 kolumn, oddzielony od pomieszczeń teatru podłużnymi, prostokątnymi oknami w dwóch rzędach. W każdym rzędzie 13 okien z białymi futrynami. Portyk zwieńczony gzymsem, z którego w dwóch miejscach na piątej i szóstej kolumnie od obu boków budynku wiszą dwa olbrzymie plakaty. Pośrodku dachu, nad sceną, blok mieszczący sztankiety do opuszczania dekoracji. Ciągnie się od piątej kolumny z lewej jednej strony budynku do piątej kolumny z prawej strony. W okresie od stycznia 2012 do pierwszych dni kwietnia 2013 roku, dzięki środkom pozyskanym z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, budynek Teatru Wielkiego przeszedł gruntowną, pierwszą od ponad 40. lat, modernizację.
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków Nie możesz odpowiadać w wątkach Nie możesz edytować swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz dodawać załączników
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
