Portal - Informator Obywatelski Osób Niewidomych

Źródło: BIP nr 19 (258),październik
Piotr, pracownik Instytutu Tyflologicznego PZN

Jak co roku w październiku obchodzimy Święto Białej Laski. Wielu z nas na co dzień korzysta z tego sprzętu ułatwiającego poruszanie się w przestrzeni. Niektórzy uważają, że nas to stygmatyzuje. A tak naprawdę biała laska jest dla nas wsparciem, dzięki któremu możemy poznawać świat i realizować swoje pomysły.
Od dłuższego czasu jestem użytkownikiem białej laski, bez której poruszanie się nawet w moim najbliższym otoczeniu byłoby niemożliwe. Ludzie, którzy na co dzień mają do czynienia z osobami niewidomymi lub same są niewidome, nie patrzą na korzystanie z tego sprzętu, jak na coś dziwnego. Jest to tak normalne, jak noszenie butów czy telefonu w kieszeni. Na szczęście, dzięki różnym kampaniom w mediach, coraz bardziej wzrasta świadomość społeczna na temat białej laski. Bardzo często, co być może wydaje się dziwne, młodzi ludzie spieszą nam z pomocą. Może jest to uwarunkowane miejscem, w którym mieszkamy. Ludzie w większych miastach są bardziej wyczuleni na widok poruszania się niewidomych na ulicach.
Osobom, które wciąż zastanawiają się, czy używać tej pomocy, chciałbym powiedzieć, że biała laska nie jest stygmatem. Wręcz przeciwnie, pomaga ona w pozytywnym odbieraniu nas przez innych użytkowników ulic, dróg lub innych obiektów. Używając laski, możemy liczyć na wsparcie innych osób oraz życzliwość. Biała laska to sygnał, że nie widzimy. Dlatego, jeśli uczestniczymy w jakimś zdarzeniu drogowym i coś złego się wydarzy, to w przypadku jej braku, wina jest po naszej stronie. Nie pomogą wtedy żadne tłumaczenia, że nie widziałem, nie zauważyłem, mam legitymację osoby niepełnosprawnej. Będzie to zawsze nasza wina, bo kierowca nie dostrzegł znaków charakterystycznych dla osoby z dysfunkcją wzroku. Kiedy trzymamy laskę w ręce, sytuacja jest odwrotna, wtedy to kierowca musi na nas zwrócić szczególną uwagę.

Obecnie możemy wybrać sobie białą laskę z bogatej oferty sklepów. Nie będę sugerować jakiegoś konkretnego rozwiązania. Sam używam laski sygnalizacyjnej. Ma ona zastosowanie informacyjne, nie służy mi zatem do chodzenia. Prowadzi mnie pies. Dotychczas używałem laski, rzekłbym bojowej, ze względu na mój sposób chodzenia. Była ona długa i posiadała obrotową kulę wielkości kuli bilardowej. Na rynku dostępne są też laski pokryte specjalną białą folią odblaskową, co znacznie poprawia ich widoczność na przejściach dla pieszych, zwłaszcza wieczorem.

Uważam, że nie powinno być schematu, jaką laską powinien dysponować niewidomy. Najlepiej dobrać sobie taki sprzęt, który najbardziej nam odpowiada. Dla osób, które chodzą powoli, wystarczy krótsza laska, a dla ścigaczy − im dłuższa, tym lepsza. Umożliwia ona manewr przed przeszkodą, dzięki niej można też zatrzymać się w odpowiednim momencie. Już niedługo nadejdzie zima i wielu z nas będzie mieć trudności w chodzeniu z białym sprzętem ze względu na śnieg na podłożu. Dlatego zastanawiam się nad dość nietypowym rozwiązaniem, jakim jest taki dziwny dysk na końcu laski zamiast zwykłej końcówki. Przypomina on trochę talerz lub kawałek kuli. Jego płaska strona posiada mocowanie do laski, a strona wypukła jest od spodu. W zagranicznych recenzjach taki dysk doskonale sprawdzał się w lesie, na drogach gruntowych, a nawet na śniegu.

Kończąc, wszystkim osobom niewidomym i słabowidzącym chciałbym życzyć wiele radości i uśmiechu podczas używania białej laski. Niech to święto będzie lepsze od dotychczasowych i niech trwa w każdym zakątku Polski, nie tylko tego jednego dnia, lecz także przez cały rok.

_________________